سلام ۱۸

سلام  

دو روز قبل مادر یکی از همکاران فوت کرده بود . یکی از همکارانی بود که از دوستان صمیمی هم محسوب میشد و تصمیم گرفتم برای مراسم خاکسپاری برم . به اتفاق چند تا از همکاران رفتیم . باز هم تنگر دیگر . همیشه این جمله توی ذهنم هست که وقتی مامور قبض روح میایند اون بنده میگه چرا بدون اطلاع یک باره و جوابی که  خواهند شنید این هست که مگر در مرگ نزدیک ترین افراد شرکت نکردید مگر پدر مادر برادر خواهر دوست ..... نرفتند اینها همه هشدار زنگ خطر بود. به خودم می گم که مگر نمیبینی کجا قرار بری  سرانجامت کجاست ، پس چرا کاری نمیکنی چرا فکری نمیکنی تا کی در غلفت گناه . ما انسانها چقدر غافلیم چقدر بی خیال هستیم . خدا به همه ما رحم کنه و مورد عفو بخشش خودش قرار بده .